W dniu 18.04.2011 r. dzięki staraniom Związku Polskie Mięso w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zostało opublikowane rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 382/2011 rejestrujące nazwę „kiełbasa myśliwska” jako Gwarantowaną Tradycyjną Specjalność.
Cechą wyróżniającą kiełbasę myśliwską wśród innych kiełbas jest jej smak i zapach. Te cechy są wynikiem zastosowania w procesie produkcji odpowiednio dobranych przypraw i ich proporcji: jałowca, pieprzu naturalnego, cukru i mieszanki peklującej, a także charakterystycznego dla tego produktu świeżego czosnku oraz mieszanki skruszającej. Ponadto, wyjątkowy smak i zapach zostaje osiągnięty za pomocą wędzenia i osuszania oraz dzięki typowemu dla kiełbasy myśliwskiej przedłużonemu okresowi podsuszania.
Specyficzny charakter kiełbasy myśliwskiej związany jest w głównej mierze z jej niepowtarzalnym kształtem. Kiełbasa myśliwska jest krótka, ma wygląd równomiernie pomarszczonych, sierpowato wygiętych i najczęściej podzielonych na „parki” batonów (nie rozciętych w miejscu odkręcania).
Głównym atrybutem i cechą kiełbasy myśliwskiej jest jej wyjątkowa „poręczność”. Jej kształt jest rozpoznawalny, a produkt jest niezmiernie „wygodny” i ma zastosowanie szczególnie podczas różnego rodzaju eskapad i podróży. Kiełbasa ta, dzięki cechom opisanym powyżej, od wieków stanowiła stały element prowiantu myśliwych – stąd też „kiełbasa myśliwska”. Nazwa ta pojawiła się najprawdopodobniej w latach międzywojennych XX wieku, gdy w Polsce rozwinęła się produkcja wędlin w licznych niewielkich zakładach przetwórczych. Wielką karierę rynkową kiełbasa myśliwska zrobiła w Polsce po II wojnie światowej. Do dziś kiełbasa myśliwska jest jednym z najbardziej popularnych i najchętniej spożywanych wyrobów wędliniarskich.
Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 382/2011 z dnia 18 kwietnia 2011 r. rejestrujące w rejestrze gwarantowanych tradycyjnych specjalności nazwę [„Kiełbasa myśliwska” (GTS)]: POBIERZ
Specyfikacja: POBIERZ